9 خْمِي ث غَا ثَاف، أَذ تْڒَاغَا خ ثْمدُّوْكَاڒ ذ ثَاجَّارِين اَذَاسنْت ثِينِي: فَرْحنْت اَكِذِي اَقَا ؤُفِيغ دِينَار نِّي إِي تُوْغَا ذَايِي يودَّارن!
جِّيرَان نّس ذ ڒحْبَاب نّس فَرْحن اَكِذس وَامِي غَارْسن ڒخْبَار بلِّي سِيذ أَربِّـي يرْضَا خَاس اَطَّاس.
أَذَاوم ينِيغ: أَمنِّي يجّن مڒَا يعْصَا منْبَعْد يتُوْب، أَتَاف اَكِذس فَرْحنْت لْمَلَائِكَاث ن أَربِّـي."
نِغ، شَان ثمْغَارْث غَارس عشْرَا ن دِينَار مَثَالَان، ئِودَّار-اَس يجّن. أَتَاف اَذ تْشعّڒ ڒْقنْدِيڒ اَذ تْسكّ ذِي ثدَّارْث اَذ ترْزُو اَطَّاس خ دِينَار نِّي اَڒ ث غَا ثَاف. أَمنِّي نِغ لَّا؟