21 شَّعْب قِّيمن تْرَاجَان زَكَرِيَا، تْعجّْبن وَامِي يعْظڒ اَطَّاس غَار ذَاخڒ ذِي ثمْزِيذَا ثَمقّْرَانْت.
ڒخْدّنِّي ينْضَر تْمنْيَاث نِّي ذِي ثمْزِيذَا ثَمقّْرَانْت، يفّغ سّنِّي يرُوْح يجيّف يخف نّس.
وَامِي يسْڒَا عِيْسَى إِ مَانَاينِّي يتْعجّب اَطَّاس. ينَّا-ٱسن إِ يِنِّي ث يذْفَارن: "أَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: يِنِّي يدْجَان زِي أَيث-إِسْرَائِيل وَار ذَايْسن ؤُفِيغ بُو لْإِيمَان يمْغَر اَطَّاس اَم وَانِيتَا!
ڒخُّو شك اَذ تِيڒِيذ ذ اَزينُوْن. وَار ثسِّيوِيڒذ شَا حتَّا اَڒ نْهَار نِّي إِي غَا يوْقع مَانَايَا مِينْزِي شك وَار ثُوْمِينذ شَا زݣ وَاوَاڒ ينُو ونِّي إِي د غَا يفّْغن نِيشَان ذِي ڒْوقْث نّس."
وَامِي د يفّغ سّنِّي وَار يزمَّر شَا اَكِذْسن يسِّيوڒ، ئِقِّيم يسَّاوَاڒ اَكِذْسن س يفَاسّن وَاهَا. سّنِّي فهْمن يمظْهَار-اَس-د لْوَحِي غَار ذَاخڒ ذِي ثمْزِيذَا ثَمقّْرَانْت يذْوڒ ذ اَزينُوْن.