45 وَار تْفكَّرم شَا أَزَّايوم شثْشِيغ غَار بَابَا؛ لَّا، ونِّي إِي زَّايْوم غَا يشثْشَان نتَّا ذ مُوْسَى ونِّي ذِي ثݣِّيم لْأَمَال نْوم.
ينَّا-ٱس بْرَاهِيم: لَّا، أَيثْمَاش غَارْسن مُوْسَى ذ لْأَنْبِيَا نّغْنِي يتْخصَّا اَذَاسن صنّْطن.
ونِّي إِي ذَايِي يتْعيَّابن نتَّا وَار يقبّڒ شَا اَوَاڒ ينُو، أَتَاف غَارس وِي ث غَا يحَاسْبن. أَوَاڒَ-أَ إِي نِّيغ ذ ونِّي إِي ث غَا يحَاسْبن ذِي نْهَار اَنݣَّارُو.
ذ مُوْسَى إِي ذَاوم يُوْشِين شَّرِيعَا، نِغ؟ وَلَكِن ؤُڒَا ذ يجّن زَّايْوم مَا يتݣّ زِي شَّرِيعَا نِّي. إِيوَا، مَايمِّي ثخْسم اَذَايِي ثنْغم؟"
وَامِي سْڒِين إِ وَاوَاڒ-أَ بْذَان ؤُݣُّوْرن ئِج-يج، ئِوسُّوْرَا ذ يمزْوُوْرَا. ئِقِّيم عِيْسَى وَاحْذس نتَّا ذ ثمْغَارْث نِّي ثْبدّ زَّاثس.
شُوْف، مَارَّا يِنِّي يعصَّان نِثْنِي وَار غَارْسن تِيڒِي بُو شَّرِيعَا، أَتَاف اَذ فْنَان بْڒَا شَّرِيعَا. وَلَكِن يِنِّي يعصَّان اَتَاف غَارْسن شَّرِيعَا، أَذ تْوَاحَاكْمن عْلَاحْسَاب شَّرِيعَا نِّي.
شُوْف، مَارَّا يِنِّي يتْعوَّاڒن خ طَّاعَا ن شَّرِيعَا ن مُوْسَى تْوَانَعّْڒن. مَايمِّي؟ ڒَاحقَّاش لْكِتَاب يقَّار: <تْوَانَعّْڒن مَارَّا يِنِّي وَار يخدّْمن شَا زِي مَارَّا ثِمسْڒَايِين إِي يُوْرِين ذِي شَّرِيعَا وَار زَّايْسنْت تݣّن شَا!>