4 ئِكَّر خ ومنْسِي يكّس تْشَامِّير نّس، ييْسِي يجّن ن ومنْدِيڒ يصَّار يخف نّس.
سَّعْذ ن يخدَّامن نِّي مڒَا يُوْسَا-د سِيذِيثْسن يُوْفِي-ثن عَاذ وَار طِّيصن شَا. أَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: أَذ يݣفّض سِيذِيثْسن اَثن يسْغِيم، أَذ يبْذَا يتْسخَّار خَاسن.
"شُوْف، شَان يِجّن زَّايْوم مَثَالَان غَارس اَخدَّام يتْفدْجَاح نِغ يتْرَاسّ يحُوْڒِيْين. خْمِي غَا د يعْقب زݣ ومَرْجع، مَا ٱذَاس ثِينِيذ قِّيم ذغْيَا اَذ تشّذ؟
لَّا، أَذَاس ثِينِيذ سوْجذ-اَيِي-د مِين غَا شّغ. ݣفّض، سخَّار خَافِي اَڒ غَا شّغ اَذ سْوغ. عَاذ ڒخْدّنِّي إِي غَا ثشّذ شك اَذ تسْوذ.
ؤُݣ يدْجَان ذ اَمقّْرَان؟ مَا ذ ونِّي يقِّيمن اَذ يشّ نِغ ذ ونِّي إِي خَاس يتْسخَّارن؟ يَاش ذ ونِّي يقِّيمن اَذ يشّ نِغ لَّا؟ وَلَكِن نش اَقَايِي اَكِذْوم اَم ونِّي إِي خَاوم يتْسخَّارن.
وَامِي ذَاسن يسِيرذ يضَارن نْسن، ئِݣَّا تْشَامِّير نّس يقِّيم عَاوذ ينَّا-ٱسن: "مَا ثْفهْمم مِين ذَاوم ݣِّيغ؟
أَقَا ثسْنم اَرْضَا ن سِيذِيثْنغ عِيْسَى لْمَسِيح. تُوْغَا نتَّا غَارس كُڒْشِي، وَلَكِن عْلَاحْسَاب نشِّين يسْمح ذِي كُڒْشِي مَانَاينِّي بَاش اَغَارْنغ يِيڒِي كُڒْشِي س مَانَاينِّي إِي ذِي يسْمح.
ذ وَا ذ اَوَاڒ إِي تسْڒَام زݣ ومزْوَارُو يعْنِي يتْخصَّا وَا لَابُد أَ نْتخْس اَيَاوْيَا.