29 تْغِيڒ-اَسن إِ ڒبْعَاض قَا ينَّا-ٱس اَذ يسغ مِين حْذَاجن ذِي ڒْعِيذ نِغ اَذ يصدّق خ يمسْعَان مِينْزِي يَهُوْذَا مْكلّف خ وشمُّوْس ن تْمنْيَاث.
قْبڒ إِ ڒْعِيذ اَمقّْرَان، نتَّا عِيْسَى يسّن قَا ڒْوقْث نّس ثُوْوض-د اَذ يمُوْتِّي زِي دُّنشْت-أَ غَار بَابَاس. نتَّا يحِبّ يِنِّي يدْجَان اَكِذس ذِي دُّنشْت، ئِحِبّ-يثن اَڒ ونݣَّارُو.
وَار يفْهِيم ؤُڒَا ذ يجّن زݣ يِنِّي إِي ذِين يحْضَارن خ مِين ذَاس ينَّا.
غِير تَّارن زَّايْنغ أَ نْفكَّار ذݣ يپُـوْبْرِيثن نْسن. مَانَاينِّي رزُّوْغ-ث نِّيث س وُوْڒ ينُو اَث ݣّغ.
ونِّي إِݣ يتَاشَارن لَابُد اَذ يبعّذ زِي ثُوْكَّارْذَا نِّي، أَذ يخْذم يجّن ن ڒْخذْمث ذ ثَصبْحَانْت س يفَاسّن نّس بَاش اَذ يعَاون زَّايس ونِّي يتحْذَاجن.