39 ينَّا عِيْسَى: "سْبعّْذث خَاس اَزْرُو-يَا." ثنَّا-ٱس مَرْثَا وتْشْمَاس ن ونِّي يمُّوْثن: "آ سِيذِي، قَا يُرْصُوْض ڒَاحقَّاش ثعْذُو خَاس اَرْبعِيَّام زݣ وَامِي يمُّوْث."
سَّاوَاڒنْت جَارَاسنْت اَك وبْرِيذ قَّارنْت: "وِي ذَانغ غَا يكّْسن اَزْرُو خ وقمُّوْم ن ونْدڒ اَث يسقْنُوْنِّي؟"
وَامِي د يُوْسَا عِيْسَى، يُوْفَا ثعْذُو أَرْبعِيَّام زݣ وَامِي يتْوَانْضڒ.
لِأَنَّا دَاود ذِي زْمَان نّس وَامِي يكمّڒ مِين يخس أَربِّـي صَافِي يمُّوْث، ئِتْوَانْضڒ طَّارف إِ ڒجْذُوْذ نّس صَافِي يكِيشّو.
وَار ثْسمّْحذ شَا ذِي ڒَعْمَار ينُو ذِي لْأَخِرَا، وَار تجِّيذ شَا لْعَظِيم نّش اَذ يكِيشّو.
نشِّين اَم شُّوْم ن ڒْموْث غَار يِنِّي يفنَّان، ذ شُّوْم ن ثُوْذَارْث غَار يِنِّي ينجّْمن. إِيوَا وَار ذِنِّي حَدّ إِي غَا يزمَّرن إِ ڒْخذْمث-أَ!
دَّات نّغ ن دُّنشْت-أَ اَت يسْبدّڒ لْمَسِيح بَاش اَذ تِذْوڒ اَم دَّات نّس لْعَظِيم. ئِتݣّ مَانَايَا س جّْهذ نِّي إِي زِي يزمَّر اَذ يَارّ قَاع ثِمسْڒَايِين سْوَادَّاي إِ لْحُكم نّس.