1 فَا لَابُد يتْخصَّا اَذ تْفهْمذ بلِّي ؤُسَّان ينݣُّوْرَا اَذ يڒِين قصْحن.
أَقَا اَذ تَاس ڒْوقْث نِّي نِثْنِي وَار تْصنِّيطن شَا غَار تَّعْلِيم نِيشَان؛ أَغَارْسن د سْمُوْنن يجّن ن لْعَدَد ن يمْسڒْمَاذن سَّاوَاڒن غِير مِين ذَاسن يعجْبن إِ يمجَّان نْسن وَاهَا.
مِين يدْجَان مُهِم قَاع؟ ئِتْخصَّا أُو لَابُد اَذ تْفهْمم بلِّي ذِي ڒِيَّام نِّي ينݣُّوْرَا اَذ يڒِين مُوْجُوْدِين يوْذَان إِي يضحّْشن خَاوم، أَذ ضحْشن اَذ ذفَارن شّهَاوَاث نْسن أُو صَافِي.
آ يحنْجِيرن، أَقَا ثْسَاعَّات-أَ ثَنݣَّارُوْت ثُوْوض-د. كنِّيو ثسْڒِيم دّجَّال نِّي يݣُّوْر-د، أَمنِّي عَاوذ اَطَّاس ن يِوْذَان إِي د يُوْسِين ڒخُّو ݣِّين اَم دّجَّال نِّي. س مَانَاينِّي إِي نسّن اَقَا ثْسَاعَّات ثَنݣَّارُوْت ثُوْوض-د.
فَا كنِّيو آي يمْعِيزّن ينُو، فكَّرث مِين تُوْغَا قَّارن زِي قْبڒ اَرُّسُل ن سِيذِيثْنغ عِيْسَى لْمَسِيح.
نَّان-اَوم: "ذِي ڒِيَّام نِّي ينݣُّوْرَا اَذ يڒِين مُجُوْدِين يِنِّي يذحّْشن خ يِوْذَان، ذفَّارن شّهَاوَاث نْسن ثِعفَّانِين وَاهَا."