17 لَّا، نتَّا وَامِي يدْجَا ذِي ثنْدِينْت ن رُوْمَا يرزُّو خَافِي اَطَّاس اَڒ وَامِي إِي ذَايِي يُوْفَا.
أَذ يبَرك سِيذِي أَربِّـي ڒحْبَاب ن ؤُمَاثْنغ وَانِيْسْفُوْر، أَطَّاس ن ثْوَاڒَاثِين يسرْتَاح-اَيِي وَار يسذْحِي شَا خ سْنَاسڒ ينُو.
أَث يجّ سِيذِيثْنغ حمَا اَذ يَاف اَرَّاحْمث زِي سِيذِي أَربِّـي ذِي نْهَار نِّي اَنݣَّارُو. شك عَاوذ ثسّْنذ مشْحَاڒ ن ثْوَاڒَاثِين إِي ذَايِي يعَاون ذِي ثنْدِينْت ن ؤُفَسُوْس.