14 حْضَا ثَمسْڒَايْث نِّي إِي ذَاش يجَّا ذ لْأَمَانَا، حْضَا-ت س أَرُّوْح يقدّْسن إِي ذَايْنغ يزدّْغن.
مڒَا وَار ذَايْوم بُو ڒَامَان خ ڒوْسخ ن دُّنشْت-أَ، وِي ذَايْوم غَا يݣّن ڒَامَان خ وَاݣْڒَا ن صَّح؟
لْمُعَاوِن نتَّا ذ أَرُّوح ن لْحَقِيقَا. وَار ثْزمَّر دُّنشْت اَث تقْبڒ، مِينْزِي نتَّاث وَار ث تْوِيڒِي شَا وَار ث ثسِّين شَا. وَلَكِن كنِّيو ثسّْنم-ث مِينْزِي يقِّيم اَكِذْوم أُو اَذ يِيڒِي ذَايوم.
وَاه، اَطَّاس ن نّْفَع! ذ اَمزْوَارُو، يجَّا-ٱسن-د أَربِّـي اَوَاڒ نّس ذ لْأَمَانَا.
ثُمَّا مڒَا يزدّغ ذَايْوم اَرُّوْح ن أَربِّـي إِي د يسكَّرن عِيْسَى زِي ڒْموْث، أَتَاف ونِّي إِي د يسكَّرن عِيْسَى زِي ڒْموْث اَذَايْوم د يَارّ ثُوْذَارْث ؤُڒَا ذِي دَّات نْوم يفنَّان يعْنِي س اَرُّوْح نّس إِي ذَايْوم يزدّْغن.
لِأَنَّا كنِّيو مڒَا تݣّم اَرَّاي إِ طَّبِيعَا ثَعفَّانْت نْوم، أَذ تمّْثم. مڒَا ثْنقّم ڒفْعَاير ن دَّات نْوم س اَرُّوْح ن أَربِّـي، أَذ تدَّرم.
أَمَّا كنِّيو، مڒَا يزدّغ ذَايْوم اَرُّوْح ن أَربِّـي، أَتَاف اَذ تْعِيشم خ وبْرِيذ ن اَرُّوْح اَتَاف وَار تݣّم اَرَّاي إِ طَّبِيعَا ثَعفَّانْت نْوم. أُو ونِّي وَار غَار يدْجِي اَرُّوْح ن لْمَسِيح، وَار يدْجِي شَا زِي لْمَسِيح.
مَا وَار ثسِّينم شَا بلِّي ذ كنِّيو إِي يدْجَان ذ ثَمْزِيذَا ن أَربِّـي، يزدّغ ذَايْوم اَرُّوْح ن أَربِّـي؟
نِغ مَا وَار ثسِّينم دَّات نْوم نتَّاث ذ ثَمْزِيذَا ن اَرُّوْح يقدّْسن إِݣ يزدّْغن ذَايْوم؟ إِيوَا غَارْوم اَرُّوْح-أَ زِي أَربِّـي. كنِّيو وَار تْرَايِيم شَا خ يِيخف نْوم
مڒَا بشَّرغ س ڒْخَاضَر ينُو، أَتَاف اَذَايِي يجَازَا أَربِّـي. مڒَا وَار يدْجِي بُو س ڒْخَاضَر ينُو، يعْنِي اَتَاف تݣّغ يجّن ن لْمسْؤُلِيَا بزّز خَافِي وَاهَا.
خ مَانَاينِّي، زِي سَّا اَڒ ثْسَاونْت نشِّين وَار نْخزَّر شَا ذِي حَدّ عْلَاحْسَاب ڒَعْقڒ ن دُّنشْت-أَ. وَاخَّا نْخزَّر قْبڒ ذِي لْمَسِيح عْلَاحْسَاب ڒَعْقڒ ن دُّنشْت-أَ، ڒخُّو وَار ث نتْوِيڒِي شَا اَمنِّي.
وَلَكِن مِين ؤُفِين؟ ؤُفِين يكلّف-اَيِي أَربِّـي بَاش اَذ بشَّرغ إِ ييُوْنَانِيْين مَامّش يكلّف بُطْرُس بَاش اَذ يبشَّر إِ أَيث-إِسْرَائِيل.
ذَايس عَاوذ ذِي لْمَسِيح يبنَّا-كنِّيو يجّن اَك ونّغْنِي بَاش اَذ تِيڒِيم ذ يجّن ن ثْزدِّيغْث ذَايس إِي غَا يزْذغ أَربِّـي س أَرُّوْح نّس.
وَار سْكَرث شَا س شْرب إِݣ يتَاوِين غَار لْمَدلَّا ن سّكْرَا؛ لَّا، شَّارم س أَرُّوْح يقدّْسن.
ئِسَاوَّاض-اَوم-د سْڒَام عَاوذ عِيْسَى ونِّي ؤُمِي قَّارن يُوْسْتُوْس. ذ يِيْنَا وَاهَا إِݣ يدْجَان ذ يسْرَائِيلِيْين زݣ يِنِّي يتمْعَشَارن اَكِذِي ذِي ڒْخذْمث-أَ عْلَاحْسَاب ڒْمُلْك ن أَربِّـي، تْشجَّاعن-اَيِي اَطَّاس.
وَار تْسخْسَايم شَا أَرُّوْح يقدّْسن.
تَّعْلِيم-أَ يدْجَان نِيشَان اَث نَاف ذِي لْإِنْجِيل ن أَربِّـي لْعَظِيم إِݣ يتْوَابَرْكن. لْإِنْجِيل-أَ يكلّف-اَيِي-د خَاس نش اَم يِجّن ن لْأَمَنَا.
آ تِيْمُوْتَاوُس، حْضَا مِينْخف تْكلَّافذ قْبڒ. أَوْݣّْوج زِي مِين تْپـرْپِـيرن يِنِّي وَار يُوْمِينن شَا ذ لْأَفْكَار نِّي إِي ذَانغ يتْعَارَّاضن قَّارن-اَس لْعَرْفَانِيَا وَلَكِن مَانَاينِّي ذ يخَرِّيقن وَاهَا.
خ سَّبَاب-أَ نش قَا تْعدَّابغ خ مَارَّا ثِمسْڒَايِين-أَ ثِيْنَا وَلَكِن وَار تْسذْحِيغ شَا، نش سّْنغ ونِّي إِي زِي ؤُمْنغ. تيّْقغ نتَّا يزمَّر اَذ يحْضَا لْأَمَانَا نِّي إِي كِذس جِّيغ حتَّا ٱڒ نْهَار نِّي اَنݣَّارُو.
ثِمسْڒَايِين نِّي إِي ثسْڒِيذ زَّايِي زَّاث إ وَاطَّاس ن ڒشْهُوْذ، اجّ-يثنْت اَم يِجّن ن لْأَمَانَا اَك يرْيَازن اَتَاف ذَايْسن تِّقث، عَاوذ يرْيَازن نِّي زمَّرن اَذ سْڒمْذن يوْذَان نّغْنِي.
ڒخُّو ثسِّيصْفَام يخف نْوم وَامِي ثْطَاعم إِ لْحَقِيقَا بَاش اَذ تِيڒِي ذَايْوم يجّن ن ڒمْحِبّث جَار وَاوْمَاثن بْڒَا نِّفَاق. س مَانَايَا يتْخصَّا-كنِّيو اَذ ثخْسم اَيَاوْيَا اَطَّاس س وُوْڒَاون نْوم.