10 ذ صَّح شَّرِيعَا نِّي إِي تُوْغَا غَار ثدْجَا لْعَظَمَا، ڒخُّو وَار غَارس ثقِّيم بُو لْعَظَمَا يعْنِي اَك لْعَظَمَا-يَا ثَمقّْرَانْت اَطَّاس إِي غَارس غَار ڒْعَهذ نِّي رُوْحِيَا.
آ سِي اَزدْجِيذ، وَامِي ݣُّوْرغ غَار وزْين نْهَار ࢲْرِيغ يجّن ن نُّوْر ذݣ وجنَّا ثْفَاوْث نّس تْسقْسِيق كْتَار زِي ثْفُوْشْت، ئِنّض-اَيِي-د يتْشَعشِيع خَافِي نش ذ يِنِّي إِي كِذِي يݣُّوْرن.
شُوْف، مِين يتْوَاتكّْسن يعْنِي شَّرِيعَا نِّي، مڒَا ثُوْسَا-د س يِجّن ن لْعَظَمَا، وَا لَابُد لْعَظَمَا-يَا ن ڒْعَهذ يتْدُوْمَان اَذ تِيڒِي كْتَار اَطَّاس زِي ثن نّغْنِي!
مڒَا غَارس لْعَظَمَا غَار شَّرِيعَا نِّي إِي تُوْغَا د يتَاوِين لْحِسَاب ذ لْعِقَاب، أَتَاف ڒْعَهذ-أَ إِي د يتَاوِين صُّلْح مشْحَاڒ ثمْغَر لْعَظَمَا نّس كْتَار زِي ثنِّي نّغْنِي.
ڒَاحقَّاش أَربِّـي بَابَاثْنغ يسمْغَار-يث يُوْشَا-ٱس لْعَظَمَا وَامِي غَارس د تنْطق ثْمِيجَّا نِّي زِي لْعَظَمَا يُوْعْڒَان ثنَّا-ٱنغ: قَا ذ وَانِيتَا ذ مِّي يعِيزّن، نش فَرْحغ زَّايس.
زِي سّنِّي اَڒ ثْسَاونْت وَار ذِنِّي تِيڒِي بُو دْجِيڒث، وَار تحْذِيجِين شَا ثْفَاوْث ن ڒفْنَار نِغ ذ ثْفَاوْث ن ثْفُوْشْت ڒَاحقَّاش سِيذِي أَربِّـي نتَّا اَخَاسن يݣّ ثْفَاوْث نّس. أَذ حكْمن إِ ڒبْدَا ن ڒبْدَاث.