9 أَمنِّي عَاوذ خْسغ ثِمْغَارِين اَذَايْسنْت يِيڒِي لْإِحْتِرَام اَذَايْسنْت يِيڒِي ڒحْيَا ذ لْمَعْقُوْل، مَاشِي اَذ قِّيمنْت س وشوَّاف يضْڒق اَطَّاس نِغ س دّْهب ذ جُّوْهَار ذ وَارُّوْض إِي يغْڒَان.
مڒَا لَّا، مِينْخف ثفّْغم اَذ تࢲرم؟ مَا ذ يجّن ن ورْيَاز يَرض اَرُّوْض ذ اَصبْحَان؟ لَّا، يِنِّي إِي غَار يدْجَا وَارُّوْض ذ اَصبْحَان تْعِيشن مْلِيح تِيڒِين ذِي ڒْقُصُوْر ن يزدْجِيذن!
لَّا، أَذ صَارنْت يخف نْسنْت س لْحَسَانَاث إِݣ يدْجَان لَابُد ذِي ثمْغَارِين نِّي يقَّارن قَا نشِّين نْعبّذ أَربِّـي.