3 لِأَنَّا ذ ثَا ذ ڒمْحِبّث ن أَربِّـي يعْنِي نتْطَاعَا إِ ڒُوْصِيَاث نّس. أُو ڒُوْصِيَاث-أَ نّس وَار خَانغ تذْقِيڒنْت شَا.
تْشدَّان ڒحْمڒ يذقْڒن يقسْحن خ يِوْذَان حمَا اَث اَرْبُوْن، وَلَكِن وَار تْحِيذِين شَا ڒحْمڒ نِّي ؤُڒَا س ؤُضَاض نْسن.
مڒَا تْحِبِّيم-اَيِي كنِّيو، ݣّث زِي ڒُوْصِيَاث ينُو.
مڒَا ثخدّْمم زِي ڒُوْصِيَاث ينُو، أَتَاف اَذ تِيڒِيم ذِي ڒمْحِبّث ينُو اَمشْنَاو مَامش ݣِّيغ نش زِي ڒُوْصِيَاث ن بَابَا اَقَايِي ذِي ڒمْحِبّث نّس.
مڒَا تݣّم ڒُوْصِيَاث ينُو، أَتَاف كنِّيو ذ يمدُّوْكَاڒ ينُو.
س مَانَايَا شَّرِيعَا ن مُوْسَى ثصْفَا، ڒُوْصِيّث ن أَربِّـي ثصْفَا، ثصْڒَح، ثصْبَاح.
لِأَنَّا ذِي نّفْس ينُو نش فَرْحغ س شَّرِيعَا ن أَربِّـي،
ذ وَانِيتَا ذ ڒْعَهذ إِي غَا ݣّغ اَك أَيث-إِسْرَائِيل منْبَعْد إِ ڒْوقْث نِّي، يقَّار-يث سِيذِي أَربِّـي. أَذَاسن سِيذْفغ ڒُوْصِيَاث ينُو ذِي ڒَعْقُوْڒَاث نْسن، أَغَارْسن يڒِينْت ذ ثِيْرَا خ وُوْڒَاون نْسن. أَذ يڒِيغ ذ أَربِّـي نْسن اَذ يڒِين ذ شَّعْب ينُو.
مَامّش غَا نݣّ نشِّين أَ نفْهم بلِّي نسّن-يث؟ قَا ث نسّن مڒَا نتْطَاعَا-ٱسنْت إِ ڒُوْصِيَاث نّس.
إِيوَا اَمُّو إِي ثدْجَا ڒمْحِبّث يعْنِي أَ نݣُّوْر عْلَاحْسَاب ڒُوْصِيَاث نّس. ڒُوْصِيّث-أَ نتَّاث ذ ثنِّي تُوْغَا ثسْڒِيم زݣ ومزْوَارُو. وَا اَمُّو يتْخصَّا اَذَايس ثݣُّوْرم.