2 وَامِي تُوْغَا دْجِيغ اَكِذْوم، ݣِّيغ اَذ سْشنْعغ غِير عِيْسَى لْمَسِيح أُو ذ نتَّا يتْوَاصلّْبن ذِي صَّلِيب.
ثُوْذَارْث ن ڒبدَا ذ ثَا يعْنِي اَش سّْنن بلِّي شك ذ أَربِّـي نِيشَان وَاحْذش، أَذ سّْنن عَاوذ عِيْسَى لْمَسِيح يعْنِي ونِّي إِي ثسّكّذ.
آ أَيث-ݣَلَاطْيَا، مَا ثْبُوْهْڒِيّم نِغ؟ وِي ذَاوم يݣِّين سّْحُوْر؟ نْشرّح-اَوم مْلِيح زَّاث إِ ثِيطَّاوِين نْوم مَامّش يمُّوْث لْمَسِيح خ صَّلِيب.
وَلَكِن نش عمَّارْص اَذ فْتَخَارغ إِلَّا زِي صَّلِيب ن سِيذِيثْنغ عِيْسَى لْمَسِيح. زِي صَّلِيب نّس إِي زِي ثتْوَاصلّب دُّنشْت إِ نش، أُو زَّايس عَاوذ نش إِي زِي تْوَاصلّْبغ إِ دُّنشْت.