No hott da Dawfit ksawt zu di gans fasamling, “Lohvet da Hah, eiyah Gott.” No henn si awl da Hah, da Gott funn iahra foah-feddah glohbt. Si henn sich gebikt un sinn nunnah kfalla fannich da Hah un da kaynich.
Ich habb dei gerechtichkeit nett fashtekkeld kalda in meim hatz; dei shtandhaftichkeit un saylichkeit shvetz ich diveyya, ich hald dei grohsi leevi un voahheit nett funn di grohs fasamling.
Zion, du es goodi zeiya bringsht, gay nuff uf en hohchah berg. Jerusalem, du es goodi zeiya bringsht, hayb dei shtimm uf mitt macht, hayb si uf un feich dich nett. Sawk zu di shtett funn Juda, “Do is eiyah Gott!”
Diah mennah un breedah funn di nohch-kummashaft fumm Abraham, un awl funn eich vo Gottes-furcht in eich hend, zu eich is dess Vatt funn saylichkeit kshikt.
Un alli kshaffa ding im Himmel, uf di eaht, unnich di eaht, im say un alles es drinn is—dee havvich awl keaht sawwa, “Lohb, eah, hallichkeit, un graft sei zu demm vo uf em kaynich-shtool hokt un zumm Lamm fa immah un immah.”