No henn di Lefiddah, da Jesua, da Kadmiel, da Bani, da Hasabneia, da Serebia, da Hodia, da Sebania un da Pethahia ksawt, “Shtaynd uf, un lohvet da Hah eiyah Gott fa'immah un immah! Ksaykend is dei hallichah nohma, loss een ufkohva sei ovvich alli sayya un preis!
Eah hott ksawt, “Amen! Ich hoff da Hah dutt sell! Ich hoff da Hah macht di vadda voah kumma es du gebroffetzeit hosht veyyich's ksha im Hah sei haus voah un awl di leit es vekk gnumma voahra zrikk do heah bringa funn Babylon.
Mei nohma is hallich unnich di heida, fumm blatz vo di sunn ufkumd biss vo see nunnah gayt. Ivvahrawlich vadda insens un reini opfahra gopfaht zu meim nohma, veil mei nohma hallich sei zayld unnich di heida,” sawkt da Awlmechtich Hah.
un dess vassah es en fluch bringd soll in dei bauch gay un dei bauch macha ufkshvilla un dei hift macha fazeahra.” No soll di fraw sawwa, “Amen. Amen.”
Un alli kshaffa ding im Himmel, uf di eaht, unnich di eaht, im say un alles es drinn is—dee havvich awl keaht sawwa, “Lohb, eah, hallichkeit, un graft sei zu demm vo uf em kaynich-shtool hokt un zumm Lamm fa immah un immah.”