Da Hah is vi en felsa un en shteik greeks-haus zu miah. Eah macht mich frei. Mei Gott is vi en felsa es ich hinna droh shtay kann unni kfoah. Eah is mei shield un's greftich hann funn mei saylichkeit, mei shteikah helfah.
Veah is unnich eich es da Hah fircht, un heicht di shtimm funn seim gnecht? Veah lawft im dunkla un hott kenn licht? Loss een sei fadrauwa in da Hah du, un sich falossa uf sei Gott.
“Du fashtaysht, oh Hah, denk an mich un gebb acht uf mich. Nemm's aus uf mei fafolkah fa mich. Du bisht geduldich, nemm mich nett vekk, denk droh es ich am fashpott vadda binn fa dei sayk.
Avvah da Hah is bei miah vi en mechticha mann; selli es mich fafolka, zayla shtolbahra un si greeya's nett gedu. Si greeya's nett ausgricht un vadda fashohmd; iahra shohm vatt nee nett fagessa.
Ich habb da Ephraim keaht yammahra, un sawwa, ‘Du hosht mich kshtrohft vi en ungland hamli, un ich binn nau kshtrohft. Bring mich zrikk, ich vill zu diah kumma, veil du mei Hah un mei Gott bisht.
Ich habb gebayda zumm Hah mei Gott, habb mich bekend un habb ksawt, “Oh Hah, du grohsah un shreklichah Gott, deah es sei bund un shtandhaftichi-leevi hald fa selli es een leeva un sei gebodda halda,
Diah zaylet shpringa un eich fabutza deich di valley es deah berg fashpald, veil di valley so veit gayt es Azel. Diah zaylet fatt shpringa vi diah sind funn di eaht-bayben in di dawwa fumm Kaynich Usia funn Juda. No kumd da Hah mei Gott, un awl di heilicha mitt eem.