Mei Gott, mei Gott, favass hosht du mich falossa? Favass bleibsht du so veit vekk mitt dei hilf? Un favass fa'achtsht du di vadda es ich am yammahra binn?
Fashtekkel dei ksicht nett funn miah, dray dei gnecht nett vekk in zann; du es mei hilf voahsht. Faloss mich nett, un loss mich nett hokka, oh Gott funn mei saylichkeit.
Du bisht di Hofning funn Israel, unsah hilf an di zeit funn noht. Favass bisht du vi en fremdah im land, adda vi ebbah uf em vayk es yusht ivvah-nacht bleibt?
Di Kanaaniddah un awl di leit im land zayla heahra funn demm, un si zayla um uns rumm kumma un unsah nohma ausreiva funn di eaht. Vass zaylsht du no du fa dei grohsah nohma?”