“Nakkich binn ich funn mei maemm iahra leib kumma, un nakkich gayn ich viddah zrikk. Da Hah hott gevva, un da Hah hott vekk gnumma; ksaykend sei da nohma fumm Hah.”
Mitt dei hand, oh Hah, hald mich funn sohwichi mennah; funn veldlichi mennah es iahra dayl greeya in demm layva. Du filsht iahra bauch mitt vass du ufkshtoaht hosht fa si; un gebsht iahra kinnah aw genunk, un losht samm ivvahrich fa iahra kinds-kinnah.
En mann kumd nakkich funn sei muddahs-leib, un vi eah kumd, so gayt eah viddah. Eah nemd nix mitt sich fa sei eahvet, nix es eah drawwa kann in sei hand.
Vass zaylet diah du im gericht's dawk, im veeshta shtoahm es kumma zayld funn veit ab? Zu vemm shpringet diah no fa hilf, un vo losset diah no eiyah hallichkeit un eah?
Fasell is da abeditt funn di hell grohs vadda, un see macht iahra maul gans uf, datt nei gayn di hohch-gachta un awl di ivvahricha leit, awl di yachticha drubba un selli es blesiah noch gayn.
Avvah Gott hott ksawt zu eem, ‘Du nah! Dee do nacht vatt dei sayl gnumma funn diah. No vemm sinn awl dee nadiahlicha sacha es du zammah ksammeld hosht?’
No hott eah naus gegrisha, ‘Faddah Abraham, sei bamhatzich zu miah, un shikk da Lazarus fa sei fingah bisli in's vassah dunka fa mei zung abkeela; veil ich am oahrich leida binn in demm flamm.’