Veil du falossa un kast voahsht, un nimmand deich dich ganga is, dann zayl ich dich ayvichlich fagleahra, un en frayt macha zu nohch-kummashaft noch nohch-kummashaft.
Ich selvaht habb ksawt: ‘Vi froh veah ich fa dich eahra unnich mei kinnah, un diah en leeblich land gevva, di shensht eahbshaft unnich awl di lendah. Ich habb gedenkt du daytsht mich “Leevah Faddah” haysa, un nett vekk drayya funn miah nohch kumma.
Uf sellah dawk habb ich kshvoahra zu eena es ich si aus em land Egypta bringa zayl in en land es ich raus ksucht habb fa si, en land es am lawfa is mitt millich un hunnich un es es shensht funn alli lendah is.
Gott da Hah hott kshvoahra bei sich selvaht—da Awlmechtich Gott, da Hah, sawkt: “Ich hass di hohchmoot fumm Jakob, un sei grohsi heisah aykla miah. Ich gebb di shtatt ivvah un alles es drinn is.”
(Da Hah zayld di hallichkeit fumm Jakob zrikk bringa, vi di hallichkeit funn Israel, even vann di feinda si faveesht henn, un iahra vei-shtekk fadauva henn.)
“Ich habb eich leeb,” sawkt da Hah. “Avvah diah frohwet, ‘Vi kenna miah sayna es du uns leeb hosht?’ Voah nett da Jakob em Esau sei broodah?” sawkt da Hah. “Doch habb ich da Jakob leeb katt,
No sawkt da Kaynich zu selli uf sei rechtsi seit, ‘Kummet, diah ksaykendi funn meim Faddah, diah sellet's reich eahva vass grisht voah fa eich siddah em ohfang funn di veld.
Ich bayt es di awwa funn eiyah fashtand uf gmacht vadda so es diah vissa kennet vass di hofning funn eiyah beroof is, un vi reichlich es sei hallichi eahbshaft is zu di saylicha,