No habb ich ksawt: “Oh Hah, da Gott fumm himmel, du grohsah un shreklichah Gott. Du haldsht dei bund un dei shtandhaftichi-leevi fa selli es dich leeb henn un dei gebodda halda.
Du gebsht uns andvat deich dei vundahboahri verka in gerechtichkeit, oh du Gott funn unsah saylichkeit, du es di hofning bisht biss an's end funn di eaht, un biss an da veitsht vekk say,
“Faflucht is sellah uneahlich mensh es en goodah shohf-bokk in sei drubb hott es eah fashprocha hott, un gayt no un opfaht aynah zumm Hah es en faylah hott. Fa ich binn en grohsah kaynich,” sawkt da Awlmechtich Hah, “un mei nohma bringd furcht unnich di heida.”
Vann diah nett oahrich acht gevvet fa awl di vadda in demm ksetz halda es kshrivva sinn in demm buch, un da hallich un furchtboah nohma fumm Hah eiyah Gott firchta,