5 Favass bisht du so bedreebt, oh mei sayl, un bisht so unruich in miah? Du dei hofning in Gott, fa ich zayl een viddah lohva, veil eah mei hilf un mei Gott is.
Es voah zu miah es vann ich am heila veah fa en freind adda en broodah; ich habb mei kobb gebikt in mei dreebsawl, es vann ich am heila gvest veah fa mei maemm.
Favass bisht du bedreebt, oh mei sayl, un bisht so unruich in miah? Du dei hofning in Gott, fa ich zayl een viddah lohva, veil eah mei hilf un mei Gott is.
Favass bisht du bedreebt, oh mei sayl, un bisht so unruich in miah? Du dei hofning in Gott, fa ich zayl een viddah lohva, veil eah mei hilf un mei Gott is.
Avvah diah leit zaylet singa so vi in di nacht vann diah en heilich fesht-essa haldet. Eiyah hatza sinn fraylich, so es vann leit mitt blohs-hanna nuff gayn zumm berg fumm Hah, zumm Felsa funn Israel.
Veah is unnich eich es da Hah fircht, un heicht di shtimm funn seim gnecht? Veah lawft im dunkla un hott kenn licht? Loss een sei fadrauwa in da Hah du, un sich falossa uf sei Gott.
“Heich moll, en yung, leddich maydel zayld en kind in sich havva, un zayld en sohn in di veld bringa. Sei nohma soll Emmanuel sei.” Sell maynd, “Gott is bei uns.”
Un's voah em Dawfit oahrich angsht, veil di mennah am shvetza voahra fa een shtaynicha. Di mennah voahra awl fabiddaht im geisht veyyich iahra boova un mayt. Avvah da Dawfit hott sich shteik gmacht deich da Hah sei Gott.