Mei layva is ausgvoahra deich mei dreebsawl, un mei yoahra sinn vennichah deich mei heiles; mei grefta falossa mich deich mei shulda, un mei gnocha sinn shvach.
Es voah zu miah es vann ich am heila veah fa en freind adda en broodah; ich habb mei kobb gebikt in mei dreebsawl, es vann ich am heila gvest veah fa mei maemm.
Favass bisht du so bedreebt, oh mei sayl, un bisht so unruich in miah? Du dei hofning in Gott, fa ich zayl een viddah lohva, veil eah mei hilf un mei Gott is.
Si henn iahra net ksetzt fa mei shritt fanga, un mei sayl is niddah gebikt. Si henn en loch gegrawva in mei pawt, avvah si selvaht sinn nei kfalla. (Sela)
Ich habb gepiffa vi en shvalma un en vassah-fokkel, un habb gyammaht vi en daddel-daub; mei awwa voahra shvach vi ich nuff gegukt habb. Ich binn gedruvveld, oh Hah, helf miah!”