Ich binn en kshpott zu mei feinda un mei nochbahra lacha ivvah mich; mei freind feicha sich veyyich miah, selli es mich sayna in di shtrohs shpringa fatt.
Doch hott eah unsah grankeda uf sich selvaht gnumma, un unsah shmatza gedrawwa; avvah miah henn gmaynd eah voah am kshtrohft un kshlauwa vadda bei Gott, un in aylenda glost.
Aus em kfengnis un di gericht, voah eah vekk gnumma; un veah funn sei zeit hott sich bekimmaht, es eah aus em land funn di levendicha gnumma voah, un es eah kshlauwa voah fa di sinda funn mei leit?
Di zeit is am kumma, un is nau do, vann diah awl fayawkt vaddet, yaydah ebbah zu sei aykni haymet, un ich va gans laynich glost. Doch, ich binn nett laynich, veil da Faddah bei miah is.