Ich voah vi en daymeedich lamm es sich vekk fiahra glost hott fa kshlacht sei. Ich habb nett gvist es si en shkeem ufksetzt henn geyyich mich, un henn ksawt, “Vella da bohm un sei frucht fadauva, vella een abhakka fumm levendicha land, so es nimmand may an sei nohma denkt.”
Avvah du vaysht awl iahra shkeems fa mich doht macha, oh Hah. So fagebb eena nett fa iahra evili sacha, un loss iahra sinda nett ausgrivva sei fannich diah. Loss si nunnah kshtatzt sei fannich diah, un shaff si ivvah in di zeit funn deim zann.”
Ich heah feel leit am mich fashelda, “Angsht is ivvahrawlich,” sawwa si, “farohdet een! Vella een farohda!” Awl mei freind sinn am voahra un vatsha fa sayna vann ich falla zayl; si sawwa, “Fleicht vatt eah fafiaht, no kenna miah een ivvah-kumma un's ausnemma uf eem.”
Si henn een no gvatsht, un henn funn iahra aykni leit naus kshikt fa ohlossa es si ufrichtich veahra, so es si een fanga kenda mitt sei aykni vadda. Sellah vayk henn si vella een ivvah-drayya zu di macht un gvald fumm govvenah.
No hott da Saul broviaht da Dawfit veddah di vand shtekka mitt sei shpiah, avvah da Dawfit is eem vekk kumma vi eah da shpiah in di vand kshmissa hott. Da Dawfit is kshprunga un hott sich fabutzt selli nacht.
Da Dawfit hott sich fashtekkeld kalda draus in di vildahnis, un is in di hivla geblivva in di vildahnis funn Siph. Da Saul hott gegukt fa da Dawfit alli dawk, avvah Gott hott een nett im Saul sei hend gevva.