Avvah loss awl selli es diah drauwa sich froiya; loss si immah singa mitt frayt. Bedekk si un gebb acht uf si, so es selli es dei nohma leeb henn, sich froiya kenna veyyich diah.
Vass bisht du, oh grohsah berg? Fannich em Serubabel zaylsht du ayvanah grund vadda. Un diveil es eah am da letsht shtay layya is, vatt gegrisha, ‘Gnawt! Sei gnaydich ditzu!’”
Diah sellet fraylich sei fannich em Hah eiyah Gott, diah, mitt eiyah boova un mayt, eiyah gnechta un mawda un di Lefiddah es in eiyah shtett sinn, veil si kenn eahbshaft greeya mitt eich.
No hott di Hannah gebayda un hott ksawt, “Mei hatz froit sich im Hah; im Hah is mei hann hohch uf kohva. Mei maul shvetzt grohs geyyich mei feinda, veil ich mich froi in dei saylichkeit.