2 Vann evil-shaffah uf mich kumma fa mich fareisa, vann mei feinda un selli es mich hassa, geyyich mich kumma, dann zayla si shtolbahra un anna falla.
Favass doond diah mich fafolka vi Gott dutt, un kennet nett satt vadda funn meim flaysh?
Henn di mennah funn mei haus-halding nett ksawt, ‘Veah kann ebbah finna es sich nett ufkfild hott mitt sei flaysh?’
Si voahra um mich rumm vi eema, avvah vi en danna-feiyah sinn si kshvind ausgebrend; im nohma fumm Hah habb ich si abkshnidda.
Doon selli es evil shaffa nett fashtay, selli es mei leit uf fressa vi broht, un roofa nett zumm Hah?
Di shtrikk fumm doht voahra gans um mich rumm, un di vella funn ungettlichkeit sinn ivvah mich grold.
Di hund sinn um mich rumm, gottlohsi leit henn mich umringd. Si henn mei hend un fees deich kshtocha.
Shtay uf, oh Hah! Helf miah, oh mei Gott! Fa du shlaksht awl mei feinda uf da bakka; du fabrechsht di zay funn di ungettlicha.
Doon selli es evil shaffa nett fashtay, selli es mei leit uf fressa vi broht, un roofa nett zu Gott?
Mei feinda sinn zrikk gedrayt vadda, si shtolbahra un kumma um fannich diah.
Feel funn eena zayla shtolbahra; si zayla falla un di gnocha fabrecha, si zayla in di fall dredda un kfanga vadda.”