4 Ich hokk nett mitt falshi mennah, un ich hald mich nett uf mitt zvay-ksichtichi leit.
Vann ich in falshheit gloffa binn, adda mei foos fafiahres nohch ganga is,
Ksaykend is da mensh es nett im roht funn di gottlohsa lawft, adda uf em vayk funn sindah shtayt, adda im sitz funn shpoddah hokt.
En falsh hatz soll veit vekk bleiva funn miah; ich zayl nix zu du havva mitt evil.
Gaynd vekk funn miah, diah gottlohsi, so es ich di gebodda funn meim Gott halda kann.
Ich binn en freind zu awl selli es dich firchta, zu awl selli es dei gebodda halda.
Veah-evvah es sei land shaft, zayld feel broht havva, avvah veah unaydichi sacha nohch gayt, is nett shmeaht.
Veah mitt mennah funn veisheit lawft, grikt veisheit, avvah veah rumm gayt mitt di unksheida dutt sich selvaht vay.
Falosset eiyah dummi vayya un greeyet layva, un lawfet im vayk funn eisicht.
Ich habb nee nett zammah kokt mitt di shpoddah, un habb nee nett kshpass gmacht mitt eena; ich habb mich laynich kalda veil dei hand uf miah voah, un du mich kfild hosht mitt zann.
Losset eich nett fafiaht sei, shlechti kshvetzah fadauva en goot layves-lawf.
So dann, kummet raus funn unnich eena, un shneidet eich ab funn eena,” sawkt da Hah, “un rayyet nix unreines oh, no nemm ich eich oh,