Du hosht mei hatz ausbroviaht; du bisht zu miah kumma deich di nacht; du hosht mich broviaht un hosht nix kfunna. Ich habb ausgmacht es mei maul zayld nett sindicha.
Mach di ungerechtichkeit funn di gottlohsa shtobba, avvah mach di gerechta shtandhaftich. Du bisht en gerechtah Gott, un broviahsht di hatza un gedanka.
Oh Awlmechtichah Hah, du es di gerechta ausbroviahsht, un in's hatz un in di meind guksht; loss mich dich sayna's ausnemma uf eena, fa ich habb mei sach in dei hend gedu.
Dess driddel dayl zayl ich deich's feiyah du, un's reinicha vi ma silvah shmelst un's reinich macht, un aw vi gold greinicht vatt. Si zayla mei nohma ohroofa, un ich gebb eena andvat. Ich zayl sawwa, ‘Si sinn mei leit,’ un si sawwa, ‘Da Hah is unsah Gott.’”