Eah voah alsnoch am shvetza vo en helli volk ivvah si kumma is, un en shtimm aus di volk hott ksawt, “Dess is mei leevah Sohn, mitt eem binn ich goot zufridda, heichet een ab.”
Un's Vatt is flaysh vadda, un hott unnich uns glaybt. Miah henn sei hallichkeit ksenna, foll mitt gnawt un voahheit. Dess voah di hallichkeit fumm Faddah sei aynsishtah Sohn.
Fa Gott hott di veld so leeb katt es eah sei aynsishtah geboahranah Sohn gevva hott, so es awl dee vo an een glawva, nett faloahra gay sella, avvah sella ayvich layva havva.
Gott hott dess auskfiaht zu uns, iahra kinnah, vo eah Jesus uf gvekt hott funn di dohda, so vi's aw kshrivva is im zvedda Psaltah, ‘Du bisht mei Sohn; heit habb ich dich gezeikt.’
Un vi si on ganga sinn, sinn si anna kumma vo vassah voah, un da mann hott ksawt, “Gukk moll, do is vassah, vass dayt fahalda es ich mich dawfa lossa dayt?”
Avvah Christus, es en Sohn, voah shtandhaftich ivvah sei haus. Dess haus sinn miah, vann miah fesht hayva zu di fadrauwa un frayt funn unsah hofning biss an's end.
So hott Christus aw di eah nett zu sich selvaht gnumma fa en hohchen-preeshtah vadda, avvah eah voah ufketzt bei demm vo ksawt hott zu eem, “Du bisht mei Sohn, heit habb ich dich gezeikt.”