Avvah vo da Sanballat, da Horoniddah, da Tobia, da Ammoniddish gnecht, un da Gesem, da Arabiddah, keaht henn veyyich demm henn si uns fashpott un falacht. “Vass is dess es diah am du sind?” henn si ksawt. “Zaylet diah ufshtay geyyich da kaynich?”
“Funn yungem uf henn em Moab sei feinda een roowa glost. Sei leit voahra nee nett in di kfangashaft gnumma. Fasell is eah vi vei es nett ufkshtatt is, un nee nett funn aym haffa in da annah gleaht. Deich sell is sei kshmakk un flayvah nett fa'ennaht vadda.
Hosht du nett shpott gmacht ivvah Israel, es vann see kfanga gvest veah unnich deeb? Alli-mohl es du kshvetzt hosht veyyich iahra, hosht du dei kobb kshiddeld.
Vay zu eich es unbekimmaht sinn in Zion, un zu selli es sich falossa uf da Berg Samaria, diah evvahshti mennah funn demm evvahsht land, es di Kinnah-Israel ditzu kumma!
Di leit es an Athens gvoond henn, un aw di fremda es datt voahra, henn nix bessah geglicha es vi neiyi sacha fazayla adda anri abheicha neiyi sacha fazayla.
Vo da Paulus am so shvetza voah fa sich selvaht, hott da Festus ksawt mitt en laudi shtimm, “Paulus, du bisht nayvich diah selvaht. Du hosht so feel lanning es du am dei meind faliahra bisht.”
Vann letz kshvetzt vatt veyyich uns, shvetza miah freindlich zrikk. Nuff biss nau sinn miah vi da drekk funn di gans veld, vi's sach es fatt kshmissa vatt.