No hott da Elisa ksawt, “An dee zeit neksht yoah zaylsht du en boovli in dei eahm hayva.” “Nay, mei hah,” hott see ksawt, “du nett leeya zu dei mawt, du mann funn Gott.”
In meim angsht habb ich ksawt, “Ich binn veit vekk kshtohsa funn dei awwa.” Avvah du hosht mich keaht frohwa fa bamhatzichkeit, vo ich groofa habb zu diah.
Niddah gachti mensha sinn yusht vi en ohften, hohch-gachti mensha sinn vi en leek; uf di vohk veeya si nix, alles zammah sinn si leichtah es en ohften.
Ich dayt moll nett denka! Loss Gott voah kfunna sei, un alli mensh en leeyah; so vi's kshrivva shtayt, “So es du gerecht kfunna vasht in dei vadda, un es du ivvah-kumsht vann du gricht vasht.”
Da Dawfit hott zu sich selvaht gedenkt, “Ayns funn dee dawwa zayl ich doht gmacht sei beim Saul. 'S besht ding es ich du kann fa vekk kumma funn eem is fa in's land funn di Philishtah gay. No heaht da Saul uf sucha fa mich in gans Israel, un ich shlibb aus sei hand.”