“Un grawt vi da nei himmel un di nei eaht es ich macha zayl, fannich miah bleiva zayla,” sawkt da Hah, “so zayld eiyah nohma un eiyah nohch-kummashaft bleiva.
Ich zayl flexa an eich du, macha es flaysh uf eich kumd un zeek eich ivvah mitt haut. Ich du ohften in eich, un diah vaddet viddah levendich. No zaylet diah vissa es ich da Hah binn.’”
No hott eah ksawt zu miah, “Broffetzei zumm ohften, mensha-kind, broffetzei un sawk zumm ohften, ‘Dess is vass da Awlmechtich Hah sawkt: Ohften, kumm funn di fiah vinda, un shnauf in dee es doht gmacht voahra, so es si levendich vadda.’”
hott eah uns saylich gmacht. Dess voah nett veil miah gerechti verka gedu henn, avvah veil eah bamhatzich is, un hott uns gvesha bei uns viddah-geboahra macha, un hott uns nei gmacht deich da Heilich Geisht.
Deah vo uf em kaynich-shtool kokt hott, hott ksawt, “Gukk moll, ich mach alles nei.” No hott eah ksawt zu miah, “Shreib's anna, fa dee vadda sinn shtandhaftich un voah.”