Avvah da Hah sawkt, “Veil di shvacha nunnah gedredda sinn, un selli mitt noht am yammahra sinn, nau shtayn ich uf. Ich zayl hilf gevva zu eena, sell vass si en falanga henn difoah.”
In meim angsht habb ich zumm Hah groofa; ich habb naus groofa zu meim Gott fa hilf. Funn sei tempel hott eah mei shtimm keaht; eah hott abkeicht zu meim roof fa hilf.
Heich mei gebayt ab, oh Hah, un nemm acht funn meim geroof fa hilf, sei nett dawb vann ich am heila binn. Fa ich binn vi en fremdah bei diah, en fremdah, so vi awl mei foah-feddah voahra.
Diveil es ich mei hatz ausleah, denk ich an dee sacha: vi ich als mitt di leit ganga binn, un habb si an's haus funn Gott kfiaht, am singa mitt frayt un en dankboah hatz, unnich di leit es am da feiyah-dawk halda voahra.
Ivvah en langi zeit is da kaynich funn Egypta endlich kshtauva. Di Kinnah-Israel henn gyammaht ivvah iahra shveahri eahvet un henn naus groofa. Un iahra roofes fa hilf veyyich iahra shveahri eahvet is nuff zu Gott kumma.
In di dawwa funn seim layva, hott Jesus gebayda un ohkalda mitt en laudi shtimm un mitt awwa-vassah zu demm vo een halda hott kenna fumm doht. Un eah voah keaht gvest veil eah Gott di eah gevva hott.
“Meiya baut dess zeit zayl ich en mann fumm land Benjamin zu diah shikka. Du solsht een salba fa da roolah ivvah mei leit Israel sei, un eah zayld mei leit frei macha funn di hand funn di Philishtah. Ich habb uf mei leit gegukt, un ich habb si keaht roofa zu miah.”