Da Dawfit is naus ganga si ohdreffa un hott ksawt zu eena, “Vann diah kumma sind in fridda fa miah helfa, dann is mei hatz aynich mitt eich. Avvah vann diah kumma sind fa mich farohda zu mei feinda, diveil nix letzes in mei hend is, dann loss da Gott funn unsah feddah eich shtrohfa.”
so es diah kinnah sind funn eiyah Faddah im Himmel. Eah lost sei sunn uf kumma ivvah di gooda un di evila. Un eah shikt reyya uf di gerechta un di ungerechta.
Avvah leevet eiyah feinda, un doond goot; laynet, un gukket nett fa ebbes zrikk havva, no zayld eiyah fadeensht grohs sei, un diah zaylet di kinnah fumm Alli-Haychshta sei, veil eah goot-maynich is zu di undankboahra un di baysa.
Da neksht dawk is eah ditzu kumma vo zvay am fechta voahra. Eah hott vella fridda macha un hott ksawt zu eena, ‘Leevi mennah, diah sind yoh funn di saym nohch-kummashaft, favass vellet diah nannah vay du?’
Endlich, leevi breedah, froiyet eich. Seind folkumma, seind gedrohsht, seind aynich, seind in fridda, no vatt da Gott funn leevi un fridda bei eich sei.
So nau, sinn miah Christus sei botshaftah, es vann Gott eich famohna dayt deich uns. Miah halda oh an eich in Christus sei blatz; machet fridda mitt Gott.