21 No henn di shrift-geleahrah un di Pharisayah ohkfanga denka un nannah sacha frohwa, un henn ksawt, “Veah is dess es leshtahra dutt? Veah unni Gott kann sinda fagevva?”
No habb ich mei sinda bekend zu diah, un habb mei shulda nett zu gedekt. Ich habb ksawt, “Ich bekenn mei ivvah-dreddes zumm Hah,” un du hosht di shuld funn mei sinda vekk gnumma. (Sela)
Kummet nau, vella dess ivvah-shvetza,” sawkt da Hah. “Even vann eiyah sinda bloot-roht sinn, si sella veis sei vi shnay, Even vann si sinn vi roht duch, doch sella si sei vi vull.
Oh Hah, heich uns ab; oh Hah, fagebb uns; oh Hah, nemm acht funn uns un du ebbes. Fa dei sayk, oh mei Gott, du's nett ab, veil dei shtatt un dei leit dei nohma drawwa.”
Un veah-evvah es da Nohma fumm Hah faleshtaht muss doht gmacht sei; di gans fasamling soll een shtaynicha. Ennichah Israeliddah adda en ausahrah es in Israel voond es da nohma fumm Hah faleshtaht muss doht gmacht sei.
No hott da hohchen-preeshtah sei glaydah farissa un hott ksawt, “Eah hott gleshtaht. Favass braucha miah noch may leit fa zeiknis gevva? Diah hend nau sei geleshtah keaht.
Bringet frucht es veist es diah boos doond, un sawwet nett, ‘Da Abraham is unsah faddah,’ fa ich sawk eich, Gott kann kinnah zumm Abraham macha aus dee shtay.
Uf ayns funn selli dawwa, vi eah am di leit lanna voah, voahra samm Pharisayah un samm shrift-geleahrah fumm Ksetz am datt hokka. Si sinn bei kumma funn awl di shtedlen funn Galilaya un Judayya, un funn Jerusalem; un Gott sei graft voah bei eem gvest fa hayla.