17 Endlich vo eah moll zu sich selvaht kumma is, hott eah ksawt, ‘Vi feel funn meim daett sei gnechta henn ess-sach zu shpeahra, un do binn ich am fahungahra!
Dess is es evil ding in alles es ohgayt unnich di sunn; sell is, es es gleicha end zayld zu alli-ebbah kumma. Un di hatza funn mensha sinn foll evil un unfashtand diveil es si levendich sinn, un shpaydah missa si shtauva.
Noch demm es ich vekk gedrayt binn, habb ich boos gedu. Noch demm es ich gland habb, habb ich uf mei brusht kshlauwa. Ich habb mich kshemd un voah roht-ksichtich; ich habb da shohm funn mei yung layva gedrawwa.’
In iahra dawwa funn dreebsawl un aylend, denkt Jerusalem an awl iahra keshtlich sach, es see katt hott in di alda dawwa. Vo iahra leit in di feinda-hend kfalla sinn, voah's nimmand fa iahra helfa. Iahra feinda henn an see gegukt, un henn see fashpott veil see nunnah gebrocht is vadda.
See gayt iahra lusht-mennah nohch, avvah see kann si nett fanga, see gukt fa si avvah find si nett. No sawkt see, ‘Ich gay zrikk zu meim eahshtah mann; ich voah bessah ab no es ich binn nau.’
No sinn di leit naus ganga fa sayna vass am ohgay voah, un si sinn zu Jesus kumma un henn deah mann es di deivela raus kumma sinn datt kfunna am Jesus sei fees hokka. Eah hott glaydah oh katt un voah in sei rechti meind; un si henn sich kfeicht.
Vo da Petrus zu sich selvaht kumma is, hott eah ksawt, “Nau vays ich fashuah es da Hah sei engel kshikt hott. Eah hott mich aus em Herodes sei hand kfiaht, un aw funn vass di Yudda leit foah-gegukt henn fa sayna.”