Ich habb kshlohfa avvah mei hatz voah vakkah. Heich moll! Mei beleebdah is am ohglobba: Mach uf, mei shveshtah, mei beleebdi, mei daub unni faylah in sich. Mei kobb is nass fumm dau un mei hoah funn di feicht funn di nacht.
Da Pilawtus hott no ksawt zu eem, “Dann bisht du en kaynich?” Jesus hott ksawt, “Du sawksht es ich en kaynich binn. Fa dess voah ich geboahra, un fa dess binn ich in di veld kumma, fa zeiknis gevva zu di voahheit. Alli-ebbah es funn di voahheit is, heaht mei shtimm.”
Deah vo's hochtzich-maydel heiyahra zayld is da hochtzeidah. Da freind fumm hochtzeidah vo uf shtayt un heicht een ab, froit sich oahrich veil eah em hochtzeidah sei shtimm heaht. Fasell is mei frayt nau folkumma.
Vella zu Jesus gukka, deah vo unsah glawva ohfangd un faddich macht. Eah hott's greitz ohgnumma, un da shohm fa'acht fa di frayt es fannich een ksetzt voah. No hott eah sich anna kokt uf di rechts seit fumm kaynich-shtool funn Gott.
Veil Christus glidda hott fa uns in seim flaysh, rishtet eich mitt di gleichlicha gedanka, fa veah-evvah es glidda hott im flaysh, hott ufkeaht sindicha.