Mei hatz heild ivvah Moab, di leit henn sich vekk gebutzt biss an Zoar, so veit biss an Eglath-Shelishiya. Si gayn nuff uf em vayk zu Luhith am heila, uf em vayk noch Horonaim heila si laut ivvah alles es fadauva is.
Funn demm is mei leib foll shmatza, un shmatza kumma ivvah mich vi en veibsmensh am en kind havva. Ich binn ivvah-kumma bei vass ich heah, un fagelshtaht bei vass ich sayn.
Gukk runnah fumm himmel un sayn uns funn deim heilichah un hallichah voon-blatz. Vo is dei eahnsht un macht? Dei vayyich hatz un bamhatzichkeit vadda zrikk kohva funn uns.
Is nett da Ephraim mei leeblich kind, es kind es ich blesiah habb drinn? Ich shvetz oft geyyich een, avvah doch denk ich an een. Fasell dutt mei hatz een falanga, un ich zayl bamhatzich sei zu eem,” sawkt da Hah.
Oh, 'sis miah so engshtlich, ich beek mich ivvah in shmatza. Oh, da angsht in meim hatz! Mei hatz globt hatt in miah, ich kann nett shtill sei. Fa ich habb's blohs-hann keaht blohsa, ich habb si keaht greisha fa greek macha.
“Fasell dutt mei hatz yammahra fa Moab vi ebbah mitt en flute, vi en flute-shpeelah dutt mei hatz yammahra fa di mennah funn Kir-Heres. Alles es si zammah ksammeld henn is faloahra.
Gukk moll, oh Hah, vi bang es es miah is! Ich binn innahlich engshtlich, un mei hatz drayt sich ivvah in miah, veil ich mich veesht kshteibaht habb. In di shtrohs macht's shvatt em bedreebt, un im haus is yusht da doht.
Vi kann ich dich ufgevva, Ephraim? Vi kann ich dich ivvah-drayya, Israel? Vi kann ich du zu diah vass ich habb zu Adama, adda vass ich habb zu Zeboim? Mei hatz is gedrayt in miah, un mei bamhatzichkeit lawft ivvah.
Vann diah ennichi famohning hend in Christus, vann diah ennichah drohsht hend in leevi, vann diah en dayl hend im Geisht, vann diah hatzlichi leevi un bamhatzichkeit hend,