Es macht nix aus vi feel yoah es en mann laybt, eah soll fraylich sei in si awl. Avvah eah soll aw an di dunkla dawwa denka, fa si zayla feel sei. Alles es noch am kumma is kann nett fashtanna sei.
In sellah dawk zayla si roahra drivvah so vi da say roaht. Un vann ebbah ivvah's land gukt, dann saynd eah's dunkla un da angsht. Even's licht is dunkel gmacht bei di volka.
Miah langa naus fa di vand vi di blinda, miah feela unsah vayk vi selli unni awwa. Am middawk shtolbahra miah vi an dushbah, unnich di shteika, sinn miah vi dohdi.
So di leit iahra recht is veit vekk funn uns, un gerechtichkeit langd uns nett. Miah gukka fa gerechtichkeit, avvah alles is dunkel, fa helling, avvah miah lawfa im deefa shadda.
Hosht du uns gans nunnah gedrayt? Dusht du Zion hassa? Favass hosht du uns so hatt kshlauwa es miah nett kayld sei kenna? Miah henn gvoaht fa fridda, avvah nix goodes is kumma. Miah henn gvoaht fa kayld sei, avvah miah henn yusht may angsht grikt.
Si henn nett kfrohkt, ‘Vo is da Hah es uns ruff aus Egypta gebrocht hott, un es uns deich di vildahnis kfiaht hott, deich's veesht, leah land, un deich's drukka un dunkel land, en land vo nimmand voond un nimmand deich gayt?’
“Fasell zayld iahra pawt shlibbich vadda; si vadda vekk gedrivva in's dunkla, un datt zayla si anna falla. Ich zayl fadauves uf si bringa, an di zeit es si kshtrohft vadda,” sawkt da Hah.
Mei leit voahra faloahrani shohf; iahra shohf-heedah henn si letz kfiaht, un si gmacht rumm lawfa in di berga. Si sinn rumm gloffa in di berga un hivla, un henn fagessa vo iahra roo-blatz is.
Fasell sawkt da Hah dess: “Ich zayl shtolbah-shtay fannich dee leit du, si zayla ivvah si shtolbahra, di feddah un iahra boova mitt-nannah; iahra nochbahra un freind vadda awl doht gmacht.”
So es iahra hatza shmelsa un feel falla, dann habb ich's shvatt fa shlachta an awl iahra doahra gedu. Yau, es is gmacht fa blitza vi gviddah, un in di hand gnumma sei fa shlachta.
Vi en shohf-heedah acht gebt uf sei auskshtroidi shohf vann eah bei eena is, so zayl ich acht gevva uf mei shohf. Ich bring si rei funn awl di bletz vo si fashtroit voahra uf en dreebah un en dunklah dawk.
Deah dawk is dunkel un dreeb, en dawk mitt volka un nevvel. So vi di meiya-helling ivvah di hivla kumd, kumd en grohsi un mechtichi drubb vi en army, so vi's noch nee nett gvest voah, un aw nee nett viddah sei zayld.
Sellah es di berga un da vind macht, eah lost da mensh vissa vass eah im sinn hott, sellah es da meiya-roht zu dunkel drayt, un lawft in di hohcha bletz funn di eaht— eah hayst Gott, da Awlmechtich Hah.
Vann diah nett heichet, un eiyah hatza setzet fa meim nohma eah gevva,” sawkt da Awlmechtich Hah, “dann shikk ich en fluch uf eich, un fafluch di sayya es diah ksaykend sind mitt. Yau, ich habb si nau shund faflucht, veil eiyah hatza mich nett eahra.
Jesus hott ksawt zu eena, “Es licht is bei eich fa noch en glenni zeit. Lawfet diveil es diah's licht hend, adda's dunkla kumd ivvah eich. Deah vo im dunkla lawft vayst nett vo eah hee gayt.
Da Joshua hott no ksawt zumm Achan, “Mei sohn, ich bitt dich gebb em Hah, da Gott funn Israel, di eah, ayken uf zu eem un sawk miah vass du gedu hosht. Fashtekkel's nett funn miah.”
un, “En shtay es leit macht shtolbahra, en felsa es si shtatza macht.” Si shtolbahra veil si's Vatt nett glawva, avvah dess is vi's gezayld voah fa si.
Diah misset gleichnisa macha funn eiyah kshveahra un di meis es eiyah land fadauva henn, un diah misset eah gevva zumm Gott funn Israel. Fleicht nemd eah no sei hand funn eich, eiyah gettah un eiyah land.