1 Heichet zumm Hah sei vatt, diah Kinnah-Israel, fa da Hah hott en shuld zu bringa geyyich eich es im land voona: “Es is kenn shtandhaftichkeit, leevi adda bekendnis funn Gott im land.
Da Micha hott no ohkalda shvetza un hott ksawt, “Nau heichet ab vass da Hah sawkt: Ich habb da Hah ksenna uf seim kaynich-shtool hokka mitt awl's folk fumm himmel am um een rumm shtay uf sei rechtsi seit un uf sei lingsi.
Kummet nau, vella dess ivvah-shvetza,” sawkt da Hah. “Even vann eiyah sinda bloot-roht sinn, si sella veis sei vi shnay, Even vann si sinn vi roht duch, doch sella si sei vi vull.
Kummet nayksht, diah heida, un heichet ab; heichet goot ab, diah leit! Loss di gans eaht heicha, un alles es drinn is, di gans veld, un alles es aus iahra kumd.
Nimmand is eahlich veyyich leit iahra recht, un nimmand bringd sei ayya sach eahlich foah. Si falossa sich uf leit fashtatzt macha un uf leeya, si shteahra mitt druvvel un enda mitt sinda.
Da vayk funn fridda doon si nett kenna, di leit iahra recht is nett in iahra pawda; si henn iahra pawda grumm gmacht, un veah-evvah es druff lawft, kann nett fridda havva.
Heichet's vatt fumm Hah ab, diah es ziddahret funn seim vatt: “Eiyah breedah es eich hassa fa di sayk funn meim nohma, un nix zu du havva vella mitt eich, henn kshpott un ksawt, ‘Loss da Hah sei hallichkeit veisa, no kenna miah eiyah fraylichkeit sayna!’ Avvah si zayla fashohmd vadda.
Funn di zeit es ich eiyah foah-feddah ruff aus Egypta-Land gebrocht habb biss heit, habb ich si ivvah un ivvah gvand, un ksawt, ‘Diah misset mei shtimm abheicha.’
un sawk, ‘Heichet's vatt fumm Hah ab, diah kaynicha funn Juda un diah leit funn Jerusalem. Dess is vass da Awlmechtich Hah, da Gott funn Israel, sawkt: Heichet moll, ich zayl en shreklich fadauves uf deah blatz bringa, so shlimm es di oahra funn alli-ebbah es heaht difunn rabla zayla.
Di yacht vatt keaht biss an's end funn di eaht, da Hah zayld awl di heida pshuldicha; eah zayld alli mensh richta, un macht awl di ungettlicha doht.’” So sawkt da Hah.
Avvah doch heich zumm vatt fumm Hah, Zedekia, kaynich funn Juda. Dess is vass da Hah sawkt veyyich diah: Du zaylsht nett doht gmacht sei mitt em shvatt.
“Mei leit sinn dumm, si vissa nett veah ich binn. Vi kinnah, fashtayn si nix, un henn kenn eisicht. Si sinn goot am evil du, avvah si vissa nett vi fa goot du.”
Di eaht zayld heila, un di himla ovva droh vadda dunkel. Dess is veil ich's ksawt habb, un nemm's nett zrikk, ich habb dess ausgmacht, un ich dray nett vekk difunn.”
Fasell, sawk zu eena, ‘Dess is es folk es di shtimm fumm Hah iahra Gott nett keicht hott, un es sei shtrohf nett ohgnumma hott. Di voahheit is kshtauva, un is nimmi uf iahra leftz.
“Si beeya iahra zunga vi en bow; iahra leeya un di unvoahret henn's land ivvah-gnumma. Si gayn funn ay evil ding zumm nekshta, avvah mich doon si nett achta.” So sawkt da Hah.
So dess is vass da Awlmechtich Hah sawkt: “Gukket moll, ich zayl si reinicha mitt feiyah, un si ausbroviahra. Vass shunsht kann ich du, vann ich sayn vass mei leit gedu henn?
“Heichet dess, diah preeshtah! Nemmet acht, diah leit funn Israel! Drayyet eiyah oahra, diah im kaynich-haus! Dess gericht is geyyich eich; diah sind en fall vadda an Mizpa, un en net auskshtrekt ivvah Thabor.
Heichet dess, diah eldishti; heichet, awl diah es im land voona. Hott selayva ennich ebbes vi dess blatz gnumma in eiyah zeit, adda in di zeit funn eiyah foah-feddah?
Heichet, diah berga, vi da Hah pshuldicht, un aw diah ayvichi mavvahra es di eaht uf hayva. Da Hah haybt ebbes geyyich sei leit, eah vill en shuld fannich si du.
Diah hend een nett gekend, avvah ich kenn een. Vann ich sawwa dayt es ich een nett kenna dayt, veah ich en leeyah vi diah sind. Avvah ich kenn een, un ich hald sei Vatt.
Un siddah es si nett gmaynd henn es es nohtvendich is fa vissa veyyich Gott, hott Gott si ivvah-gevva zu en unreini meind, fa di sacha du es si nett sedda.