Eah hott opfahra gmacht zu di gettah funn Damascus, dee es een ivvah-kumma sinn, veil eah gedenkt hott, “Siddah es di gettah funn di kaynicha funn Syria eena kolfa henn, dann mach ich opfahra zu eena so es si miah helfa.” Avvah dee henn een yusht gmacht falla un aw gans Israel mitt eem.
Da vayk vi iahra ksichtah gukka zeikt geyyich si; si veisa iahra sinda fanna rumm es vi Sodom, si fashtekla si nett. Vay zu eena! Si henn grohsah druvvel uf sich selvaht gebrocht.
Dei ungettlichkeit is di shuld es du kshlauwa vasht, bei mich falossa vasht du kshtrohft. Denk droh un fameik dess, vi evil un biddah es es is fa dich vann du da Hah dei Gott falosht, un hosht kenn furcht funn miah.” So sawkt da Hah, da Awlmechtich Hah.
“Avvah ich binn da Hah eiyah Gott, deah es eich aus Egypta gebrocht hott. Diah sellet kenn anrah Gott kenna es vi mich, kenn Heiland unni mich laynich.
Si roofa nett zu miah mitt ufrichtichi hatza, avvah si yammahra uf iahra beddah. Si kumma zammah fa frucht un neiyah vei, avvah drayya sich vekk funn miah.
Diah sawwet, ‘Miah sinn dess laydich’ un drayyet eiyah naws nuff geyyich mich,” sawkt da Awlmechtich Hah. “Diah bringet en kshtohla diah adda ayns es grank un lohm is fa en opfah. Sett ich dess ohnemma funn eiyah hend?” frohkt da Hah.
Ksaykend bisht du, oh Israel, veah is vi du, en leit saylich gmacht bei em Hah? Eah is eiyah shield un eiyah hilf, un di shvatt funn eiyah hallichkeit. Eiyah feinda bikka sich fannich eich un feicha sich, un diah shtambet iahra hohchi bletz nunnah.”