Eah voah alsnoch am shvetza vo en helli volk ivvah si kumma is, un en shtimm aus di volk hott ksawt, “Dess is mei leevah Sohn, mitt eem binn ich goot zufridda, heichet een ab.”
Dess is da Geisht funn di voahheit, sellah vo di veld nett ohnemma kann, veil see een nett sayna kann un een nett kenna kann. Diah kennet een, veil eah bei eich voond, un in eich sei zayld.
Avvah vi sella si deah ohroofa es si nett droh geglawbt henn? Un vi sella si an deah glawva es si nett keaht henn difunn? Un vi sella si heahra unni en breddichah?
In eem voahret diah aw gmeikt un kseald mitt em Heilicha Geisht vo fashprocha voah, noch demm es diah's Vatt funn di Voahheit, dess is, es Effangaylium funn eiyah saylichkeit, keaht hend un aw geglawbt hend.
vo zu eich kumma is. Dess Effangaylium is fruchtboah ivvahrawlich in di gans veld; grawt vi's voah in eich siddah da dawk es diah's keaht hend un hend di gnawt funn Gott fashtanna in di voahheit.
Miah vissa es Gott sei Sohn kumma is, un hott uns eisicht gevva, so es miah deah kenna kenna es voahheit is. Miah sinn in demm vo di voahheit is, sell is, in sei Sohn Jesus Christus. Eah is da voahhaftich Gott un's ayvich layva.