Avvah ich nemm nett's gans kaynich-reich aus em Solomon sei hand. Ich mach een roolah sei layva lang, fa di sayk fumm Dawfit mei gnecht, es ich groofa habb un es mei adnunga un gebodda kalda hott.
Avvah vann du adda dei boova vekk drayyet funn miah, un doond di gebodda un adninga es ich eich gevva habb nett halda, un doond anri gettah deena un ohbayda,
Ich zayl sei faddah sei un eah zayld mei boo sei. Ich zayl mei shtandhaftichi-leevi nee nett vekk nemma funn eem, vi ich see vekk gnumma habb funn sellah eb du.
Eah hott ksawt zu miah, ‘Dei boo, da Solomon, soll miah en haus un en foah-hohf bauwa, veil ich een groofa habb fa mei sohn sei, un zayl sei faddah sei.
Ich binn mitt diah un mach dich frei,’ sawkt da Hah. ‘Ich mach en end funn awl selli lendah vo ich eich ausnannah kshtroit habb drinn, avvah ich mach kenn folshtendich end funn eich. Ich shtrohf eich mitt vass recht is, avvah ich loss eich nett unkshtrohft gay.’
Fa zu vels funn di engel hott Gott selayva ksawt, “Du bisht mei Sohn, heit habb ich dich gezeikt”? Adda viddah, “Ich zayl sei Faddah sei, un eah soll mei Sohn sei”?