9 “Hagö, bɨ abad mɨdep u, bɨ anɨb gau kalɨp wɨñ alö aueila, bɨ sɨdö wad arö nɨŋöl gɨ, ap wög gɨla gau, ap mani kale u nöd udla.
Pen kale anɨg göl udlö nɨŋöl gɨ, bɨ nöd hagö, ap wög gɨla gau, hag nɨŋla e, ‘Hon mani kub u udnabun,’ a gɨla u, pen hainö udöl gɨ nɨŋla, kale mani añɨ anɨbu nöp udla.
kalöp mani silpa magö añɨ añɨ raunabin, a göm, kalɨp aip manö hag adö añɨ löm, hag yuö, am wain wög nɨpe u wög geila.
Duga magö u, wain wög nap u, bɨ abad mɨdep nɨpe u nɨp haga, ‘Ne ammön, bɨ wög yɨp gaböl gau kalɨp hagö, aulö, bɨ hainö hagnö aubal gau, mani kalɨp u nöd ñɨmön; bɨ nöd hagnö aubal gau, mani kalɨp u hainö ñɨmön,’ a ga.