“Kale yɨp nɨhön gɨnɨg hagpim, ‘Seden abaŋ alö, wög aij u göp,’ a gɨpimŋ Mab aij gau magö aij pɨlnab; mab naij gau magö naij pɨlnab. Mab magö pɨlnab magö anɨbu nɨŋöm me, mab u aij mab u naij a gɨnaböl.
“Nɨŋ aij gɨmim! God mab u iƚ halö rɨb junɨg, ru u mab iƚ yaŋ kɨd gɨ mɨdöp. Mab ap magö ñɨŋeb aij rɨmnap pɨlagnab u, rɨb gɨ dö gɨ ud mab inab yaŋ yunab.
Mab po kub amgö kalöp pak paƚu gɨ mɨdöp u nöd ud yube, amgö kale amgö yabɨƚ lö, hainö namam nan acɨp pro amgö nɨpe mɨdöp u, ud yuun a gɨmim hagmim,” a ga.