God Manö u hadame nöp kalɨ kƚiñ rɨköm hagla rö, yɨp kain gɨ damöm, al pak lɨlö umnabin u, pen bɨ yɨp kain gɨ dam arnab u, God bɨ anɨbu nɨp gɨ naij gɨnab. Nɨme nɨp yag dauagböp u aij. Pen yag dauö, mɨdöl gɨ anɨg gɨnab u, hainö ilön kub yabɨƚ udnab,” a ga.
Anɨg hageia, Jisas kalɨp haga, “Kale nɨbi bɨ mɨñi mɨdpim i God nɨp nɨŋ ud pɨdöŋ gagpim. Ñɨn mai nɨp nɨŋ udmim, nan anɨb gau ke gɨnabim? Manö pör hagnö nɨŋbim u, aige göl gem manö kƚiñ halö hagnö nɨŋnabim? Ñɨ anɨbu ud mɨdpin i dauim!” a ga.
Manö yad nöd nɨŋnö anɨbu, manö kub manö aij yabɨƚ a gem kalöp hag ñɨnö. Hon nan si nan naij gɨpun rö, Krais hanɨp a göm uma u, God Manö kalɨ kƚiñ rɨköm, gɨnab a gɨla rö nöp ga.