“Nan nɨhön mɨdagainɨm u, God nɨp hag nɨŋbe kalöp ñɨnab. Pen nan rɨmnap uƚhai nɨŋnabim u, udnabim. Hanɨp ajöŋ hiɨk, a gɨmim, pak gu gɨpe, kalöp ajöŋ u hiɨknab.
Hagaila, kalɨp haga, “Nɨhön gɨnɨg pɨñɨŋ gabimŋ Kale manö yad pro pro rɨmnap nɨŋ udagpim aka?” ga. Anɨg hagöm, uraköm, pɨnöm asad udeia u hagö hir göm, ñɨg ral aueia u ur göm ga.
Pen kale lo manö hag ñeb bɨ gau, nɨŋ aij yabɨƚ gɨmim. Kale marö kub yabɨƚ udnabim. Manö aij u, gasɨ aij nɨŋeb ram raul mɨgan ajöŋ ki u kale udmim, gau pi gɨpim. Gau pi gɨpim u, nɨbi bɨ ram raul mɨgan am nɨŋun a göm gasɨ nɨŋbal gau, kalɨp pör adan magrem hag rɨkpim,” a ga.
Nɨbi bɨ gau, Jisas ñɨ pai pro hanɨp gai i ud nɨŋaŋ a göm, daueila. Jisas kalɨp ud nɨŋö nɨŋöl gɨ, bɨ nɨpe gau anɨg gajal u nɨŋöm, nɨbi bɨ anɨb gau kalɨp sɨƚɨk hagöm hagla, “Kale unbö gagmim,” a gɨla.