33 Oi Samaria hânân gokŋâ, a ŋâi mâtâbân âi ekŋâ umŋâ nâŋgip.
Yesuŋâ arâp kiin zagât, nen sâŋgonnâŋgom sâip, “Zen hân ŋâin mân âibi. Samaria zeŋgât kamânân mân zâibi.
Nâ gâgât umnâ nâŋgâm tosagâ biran. Oi nâŋâ tosagâ biran, zo yatik bukugaŋgât tosaŋâ birâbat?’
Zâk ari ko tirik namâ galem zeŋgât kore a ŋâi, Lewigât kâmut zeŋgâren gokŋâ, zâkŋâ yatik mâtâbân âim ek walâm arip.
Oi ekŋâ zâkkâren âim useŋâ kelâk sâŋgon, waiŋ too saŋgon kâpeip. Oi doŋgi kwâkŋan pamŋâ diim âi lomba namin pamŋâ galem oip.
Oi Kembuŋâ ambân malâ zo ekŋâ umŋâ nâŋgâmŋâ sâip, “Mân ise.”
Dukui ambân zorâŋ sâip, “Gâ Yuda aŋâ, wangât Samaria ambân nâgâren toogât sat? Zo mân orotŋâ.” Zo Yuda sot Samaria a buku buku mân op ândiwegât ambân zorâŋ den yatâ sâip.
Sâi Yuda a sâtŋâ, ziŋ kuk op itâ sâm bâliŋ kwâkŋaŋgâwe, “Nen gâgât dap sânat? Gâ neŋgât kâmurân gok buŋa. Gâ Samaria a. Wâkeŋâ umgan giari ândiat.
