7 दो एटाः होड़कू कतायता, अलेराः लबरा लूर-नेवनते होड़कू सुदीगोडता भगवान तुमिन सताय इदानिया अरू नाःआते भगवानके अरू मान मरजइत होयाःता दो, चिला लगा भगवान अलेराः कसूर लगा अलेय डंडियावता, माःआन।
दो ईसू पतरसे कतावाड, “ईंग कताम अयूम, तिनिसिंग रइत कुकुड़ा कुकूड़चुः अते मड़ंग आम पेय तुरहा ईंगमे आड-बेकारवाता।”
भगवान मड़ंगरेय ओंगोल दोहोतेरा हना ओंगोल अरू बुइद इया नाँयग होड़ अपे एचेरेय जिमातिरिया अरू बेगर एहूदाकूराः संघराते अपे हाँय कुरूसरेपे ठोंकाव गोएग एंडागोतेडीग।
नाःआ इया कहियो ओरो होयानेना। जमा होड़कू लबराकू बड़ाँव जुवाःता हों, भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा हनन इया, हाँय सनाताये दोहोनता। “ने परबू, आमराः जमा कताकून सनाताय इदा, अरू होड़कू आमकू फड़ियाव हों आम जितावबाः जुवाःताम।”