2 ईंग अपेराः तोनोंगाः बुता भगवान मड़ंगरे नपाय मेरिंग ञेलगरा। हनालगा अपे रिमुःपे अरू गुनमिन बनसावतो इदा अरू भय गुजुःतना, हनापे बड़ियाड़गोड।
अरू हँकू अँनकूराः जमा बुता, होड़कू ञेलले, माःआनते होड़कूकू बुता उदुःवाता। हँकू अँनकूराः अरजी बकसाकून सकड़कू तुलायता अरू हँकूराः अरजी पंछाराः असरा लंबी लंबीकू तुलायता।”
हनन इया अपे हों ईंगराः कुदा वेगराः बेला मेरपे सुसुदीतना। हनालगा जगलेपे दोहोन।”
हनते जमा धंगड़ीकू रेमनेनखन अँनकूराः ढिबरीकूनकू सोझावतेरा।
पउलूस अंतकिया सहररे तोनोंग बेला वरीय दोहोना। हनते हाँय अंतकिया अते गलातिया छतर अरू पिरगिया छतररेय सेना अरू जनामा बिसवासी होड़कू बिसवासरेय एचे बड़ियाड़गोतेडकू।
चउंदीस टुटीगगुःराः बेला निचकाःतना। हनालगा अपे ओंगोल बुझाः घड़ीन सवासितीपे दोहोन, जेमहा अपे भगवान एचेरेपे अरजी अवेय।
अपेरीग मुदइ कलउ, नरराःता हाँयग कूल इया तोनोंगीग ऊड जोम लगाय लबड हड़ाःता। हनालगा अपेराः जीव ओंगोल समझाव घड़ीनपे दोहोगे अरू सवासितीपे दोहोन।
“अयुमेपे, ईंग इनिग होड़ इया अपे एचेरे असाकायिंग सेनता। जगियातकू दोहोनता अरू अँनकूराः सोनहेकू सपड़ाव दोहोकाता, हँकुःआ होड़कूराः जीव भगवान नपायगेता। हँकुःआ होड़कू एकेते मेरकू दोहोनता अरू हँकू ओरोकू गियूनेना।”
मनदो अपे बदीरे ईंगके मीटोंग बड़रा ककता लगा इदा; अपे मड़ंगाः दुलारपे अड़ाःकेरा।
सरदीस सहरराः कलसियारीग बराहील लगा नाःआ चिठीम ओजाः, सातगोटोंग बिरुवाय वारेयता अरू सातगोटोंग इपीलकू साबतोयीग नाःआ इयाय कतायतना, “ईंग अपेराः बुताकूनिंग सुसुदीतना। होड़कू हँकू जीयत इदानकुःआ, माःआनकू कतावापेता, मनदो अपे गोएगतो इदानपेःआ।
दो अपे अयूमकेरा अरूपे चेडकिया हना कताकून उहियार घड़ीनपे मनाः अरू कसूर अते भगवान अगी जीवपे कुदा। अपे बेरेडतो मेरपे दोहोन दो ईंग इनिग होड़ इयायिंग सोदोर जुवाःता, अरू अपे कहियो ओरोपे सुदी अवेतेरा, ईंग तुमिस अपे एचेरेयिंग सोदोर जुवाःता।